به نقل از «فارس»

می‌خواهید نویسنده شوید، آثار جدی ادبیات ایران و جهان را مطالعه کنید

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۴۹۲۶۷

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، ظهر امروز کارگاه آموزشی «نویسندگی خلاق» با حضور بهناز ضرابی‌زاده، نویسنده و دریافت‌کننده تقریظ مقام معظم رهبری برای کتاب‌های «دختر شینا» و «گلستان یازدهم» در کتابخانه مرکزی همدان برگزار شد.

مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان همدان در ابتدای این نشست اظهار کرد: خانم ضرابی‌زاده از نویسندگان خوب و به‌نام کشور هستند و آثار متعددی را در حوزه کودک و نوجوان و بزرگسال تألیف کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عاطفه زارعی با بیان اینکه این کارگاه در ۱۰ جلسه ادامه دارد افزود: درخواست‌های متعددی برای برگزاری این کارگاه از سوی اعضا به دست ما رسیده و به همین دلیل خانم ضرابی‌زاده دعوت ما را پذیرفتند.

  وی با بیان اینکه هر فردی که می‌خواهد نویسنده بشود ابتدا باید کتابخوان باشد تصریح کرد: بهترین داستان‌هایی که در این کارگاه تولید می‌شوند برای انتشار در نشریات نهاد کتابخانه‌های عمومی ارسال خواهد شد و در صورت تأیید کارشناسان منتشر می‌شود، همچنین از بهترین داستان‌ها به انتخاب خانم ضرابی‌زاده در هفته کتاب تقدیر به عمل می‌آید.

پشتکار نویسنده خلق می‌کند

نویسنده و رمان‌نویس همدانی نیز با بیان اینکه به خاطر اینکه دوچرخه داشتم نویسنده شدم اظهار کرد: حیاط خانه ما ۲۰۰ متر مربع بود و من از سن پنج سالگی هر روز صبح دور حیاط با دوچرخه می‌چرخیدم و در تخیل خودم سفری را آغاز می‌کردم؛ در این سفر  تصور می‌کردم سوار ماشینی هستم و اتفاقات مختلفی برای من رخ می‌دهد. 

بهناز ضرابی‌زاده افزود: شب‌ هنگام نیز همه خانواده کنار هم مثل مداد رنگی داخل پشه‌بند می‌خوابیدیم و از پشت آن  آسمان، ماه، ستاره و هواپیماهای در حال حرکت را نگاه می‌کردیم، من هم در تخیل خودم سوار سفینه‌های فضایی و بشقاب پرنده‌ها می‌شدم و به کره مریخ و سیارات دیگر می‌رفتم، به همین ترتیب هر روز و شب من به تخیل می‌گذشت.

وی با بیان اینکه در مدرسه به درس انشاء علاقه بسیاری داشتم تصریح کرد: از کتابخانه مدرسه کتاب می‌گرفتم و چیزهایی می‌نوشتم، گویی محرکی غریزی و فطری من را به نوشتن سوق می‌داد تا اینکه در کلاس دوم یا سوم راهنمایی متوجه استعداد ادبی خودم شدم.

نویسنده کتاب «دختر شینا» خاطرنشان کرد: یک بار در زنگ انشاء یکی از دوستانم از من خواست برایش یک انشاء بنویسم، من خودم همیشه انشاهایم را خانه می‌نوشتم بنابراین برای دوستم نوشتم؛ معلم نام او را خواند و پس از قرائت انشاء، به شدت دوستم را تشویق کرد؛ من همه آن تشویق‌ها را به حساب خودم نوشتم و فهمیدم که در کار داستان‌نویسی استعداد دارم و از همان روز تصمیم بزرگ زندگی‌ام را گرفتم که حتماً نویسنده می‌شود.

وی با اشاره به اینکه در همان دوران وارد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شدم گفت: در کانون از دور با نویسندگان بزرگی چون اسدالله شعبانی آشنا شدم، بنابراین تصمیم گرفتم اگر قرار است شاعر شوم یکی مثل آقای شعبانی باشم و اگر بخواهم نویسنده بشم یکی مثل خانم کلهر.

ضرابی‌زاده با بیان اینکه در دانشگاه رشته ادبیات را دنبال کردم و به سپس به استخدام کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در آمدم اظهار کرد: مربی مرکز آفرینش‌های ادبی شدم بنابراین به طور جدی نویسندگی را آغاز کردم و تا کنون ۲۳ اثر در حوزه کودکان، نوجوانان و بزرگسالان نوشتم.

وی با بیان اینکه  اکثر آثار من در حوزه کودک و نوجوان است افزود: هرچند کتاب‌های بزرگسال من مانند «دختر شینا» بیشتر مشهور هستند و کتاب «گلستان یازدهم» به ۱۰ زبان ترجمه شده است و ترجمه روسی آن توانسته جایزه بین المللی اوراسیا را دریافت کند.

این نویسنده خطاب به حضار با تأکید بر اینکه برای نویسندگی باید چند کار را انجام داد و در ابتدا آثار جدی ادبیات ایران و جهان را مطالعه کرد گفت: ما وقت نداریم هر کتابی دستمان آمد بخوانیم بنابراین باید کتاب‌ها را بر اساس، نویسنده، ناشر و مترجم آن انتخاب کنیم، البته خودمان را به آثار یک یا دو نویسنده محدود نکنیم و تنها آثار نویسنده‌های ایرانی را نخوانیم.

وی با بیان اینکه از حجم زیاد کتاب نیز نباید بترسیم اظهار کرد: حتماً کتاب «کلیدر» محمود دولت آبادی را بخوانید و  نظریه‌های داستان‌نویسی را بررسی کنید.

ضرابی‌زاده با بیان اینکه باید الفبای نوشتن را بلد باشیم گفت: نویسندگی یادگرفتنی است نه یاددادنی؛ یعنی اگر فردی علاقه‌ای به نویسندگی نداشته باشد، ۱۰۰ جلسه هم عناصر و تاریخ ادبیات را آموزش ببینید باز هم داستان‌نویس نخواهد شد.

وی با بیان اینکه شب‌ها فقط رادیو فرهنگ را گوش می‌دادم اظهار کرد: رادیو رسانه شنیدنی است و به تخیل کردن کمک می‌کند، ضمن آنکه فرد علاقمند در جریان تمام اتفاق‌های ادبی کشور هم قرار می‌گیرد.

ضرابی با بیان اینکه یک نویسنده باید همیشه دفترچه یادداشت به همراه خود داشته باشد تا هر آنچه به ذهنش می‌رسد یادداشت کند افزود: هر داستانی باید طرح داشته باشد و نویسنده بتواند آغاز، مسیر و پایان راه خود را مشخص کند.

وی پشتکار را مهمترین عامل موفقیت در نویسندگی دانست و تأکید کرد: ممکن است استعداد نویسندگی را ۱۰ نفر داشته باشند اما از این ۱۰ نفر ۹ نفر پشتکار ندارند و تنها یک نفر پشتکار دارد، بنابراین او نویسنده می‌شود.

این نویسنده با اشاره به اینکه به نویسندگی نباید نگاه تفننی داشت گفت: در واقع نویسندگی مانند دوچرخه‌سواری می‌ماند، برای یادگیری دوچرخه‌سواری باید مداوم زمین خورد و بلند شد تا تعادل را حفظ کرد، در نویسندگی نیز آنقدر باید نوشت، خط زد، پاک کرد، دوباره نوشت یا تایپ کرد تا نوشته منسجم شود.

وی با بیان اینکه نویسنده باید نقدپذیر باشد خاطرنشان کرد: همه نقدها را باید شنید، برخی از آنها درست هستند و برخی اشتباه، نقدهای صحیح را باید پذیرفت و نقدهای اشتباه را فراموش کرد.

پایان پیام/۸۹۰۴۰

منبع: فارس

کلیدواژه: بهناز ضرابی زاده کارگاه نویسندگی خلاق کتابخانه مرکزی همدان دختر شینا گلستان یازدهم ضرابی زاده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۴۹۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری

نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه می‌رود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان‌ها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلم‌های «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایش‌های «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.

جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالش‌های زندگی زناشویی می‌پردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحران‌ها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسنده‌ی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.

کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟

البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر می‌رسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ می‌داد، فرجام مثبت و امیدوار کننده‌تری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.

اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیبایی‌های ظاهری بود.

در «رجوع» دیالوگ‌ها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستان‌ها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.

اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمی‌توان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق می‌دهد، درس می‌دهد و شاید راهی نشان می‌دهد و....

اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.

بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایت‌هایی گزارش گونه دارند. روایت‌هایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شده‌اند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجه‌گیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از  آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالش‌های جدی می‌شوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش می‌دهد؛ در بطن جامعه خانواده‌هایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.

کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر می‌دهد و مخابره‌گر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسنده‌ی این نمایش‌نامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.

شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمی‌شود.

اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوت‌های اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.

اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.

کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شده‌اند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.  اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمی‌شود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.

البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنه‌ای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبه‌های نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.

اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانواده‌ای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.

رفتن سراغ موضوع‌های اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطراف‌مان آنها را دیده‌ایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوع‌ها حتی اگر بدون ارائه‌ی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، می‌توانند اثرگذار باشند.

منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه می‌شویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش می‌کنند و این نکته‌ای است که به واسطه آن نمی‌شود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.

در پایان باید گفت علیرغم کاستی‌هایی که در نمایش «رجوع» به چشم می‌خورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.

توضیحات نمایش:

 رجوع

نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی

بازیگران:

نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ

-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------

انتهای پیام/